Gastblog

Deze keer geen nieuwsbrief van Maja Verhoeven maar van Arie van Herwijnen. 

Even ter verduidelijking: Maja is een goede vriendin van mij en we kennen elkaar al ruim 50 jaar. 

Sinds haar pensionering lopen we iedere dinsdagmiddag ruim 10 km ergens in het Land van Heusden en Altena. Tijdens deze wandeltochten bespreken we allerlei onderwerpen; zo ook haar werkzaamheden in Gambia. Toen we haar laatste bezoek aan Gambia van november/december vorig jaar bespraken kwam de vraag van haar: heb je interesse om een keer mee te gaan, dan kun je meteen een indruk krijgen hoe het er in Gambia aan toe gaat. Thuis besproken met Mijke die meteen ook enthousiast was en hebben we gelijk de volgende dag de reis met Maja en Joost geboekt via Brussels Airlines. 

 

Deze reis naar Gambia was voor Mijke en mij werkelijk een rollercoaster. We hebben gezien hoe Maja in Gambia te werk gaat.

Zodra ze op het vliegveld in Banjul landt en iemand uit een van de dorpen waar ze werkt ziet haar, volgt onmiddellijk de tam tam: Maja is back! 

Haar vaste verblijf in Gambia is in Brusubi, in een guesthouse waar Mijke en ik ook 6 weken verbleven. 

 

De 6 weken die Maja daar verblijft zijn zowat elke dag volgeboekt met bezoeken en afspraken door heel Gambia heen. 

Door de loop der jaren heeft ze inmiddels een netwerk door heel Gambia opgebouwd en veel kontakten gelegd in dit land. 

Veel verhalen heeft u al kunnen lezen in de edities van Memekaore en haar nieuwsbrieven, waar ik niets aan toe hoef te voegen. Je probeert je in te leven in de verhalen die ze vertelt, maar als je ermee geconfronteerd wordt en met je eigen ogen ziet hoe het er in werkelijkheid aan toegaat is dit werkelijk schokkend. Bijna de helft van de bevolking leeft onder de armoedegrens, Gambia is een van de armste landen van de wereld. 

Ondanks de armoede zijn de Gambianen vrolijke en aardige mensen met een kleurrijke cultuur. Je hebt ook snel contact met de mensen doordat ze voornamelijk Engels spreken, zij het wel 'Gambiaans engels'. 

 

We hebben gedurende de 6 weken praktisch heel Gambia doorkruist en hebben veel bezoeken afgelegd bij o.a. de sponsor gezinnen, de bevallingskliniek van Maja, ziekenhuizen in de binnenlanden  van North Bank en hebben we kennisgemaakt met een aantal vrouwen waar Maja al jaren mee samenwerkt zoals: Marie Joof, Thea Mom en Jahaddy die de bevallingen in de kliniek van Maja doet. 

Vooral de bezoeken aan de 4 Health Centers (Kuntaya, Kerr Cherno, Albreda en Nema Kunku) in de binnenlanden van North Bank hebben een diepe indruk op ons achtergelaten. 

Voor elk Health Center had Maja10 dozen met medische goederen meegenomen, deze ziekenhuizen hebben werkelijk helemaal niets; geen medicijnen, verbandmiddelen, injectienaalden, slechts 1 bloeddrukmeter voor het hele ziekenhuis en ga zo maar door.  

Voor 1 Health Center is er direct opdracht gegeven om een lijst met hoognodige medicijnen op te geven die betaald worden van het sponsorgeld. Dit maakt ook het verschil van rechtstreeks aktie  ondernemen bij een ''kleinschalige hulpverlening'' i.p.v. een ''stichting"  (bij een "stichting" moet er eerst vergaderd worden of de uitgave wel verantwoord is).

 

Bij Maja worden alle sponsorgelden die zij ontvangt nauwkeurig bijgehouden. Alle gelden komen hierdoor rechtstreeks ten goede aan de projecten in Gambia en dit is in principe nog maar 1 druppel op een gloeiende plaat, maar toch wil ik dat graag illustreren met de volgende woorden:

'We ourselves feel that what we are doing is just a drop in the ocean. But the ocean would be less because of that missing drop''

 

 

Gambia heeft ook voor Mijke en mij een diepe indruk achtergelaten zodat we besloten hebben volgend jaar weer met Maja en Joost mee te gaan: 'Inch Allah'.